عموما نرم افزارهای برنامه ریزی میکرو به ترتیب راحتی (برای کاربر) توسط زبان های زیر ارائه می شوند:
لازم به ذکر است در هر صورت باید کد هگز تولید شود و توسط کد دودویی و رابط پروگرامر به درون میکرو تزریق شود.
پیچیدگی های زبان C کاربرد Codevision را برای کاربران ( که عموما از دیدگاه سخت افزاری به میکرو نگاه می کنند) مشکل کرده است، به طوری که کاربران Bascom در حدود 4 برابر کاربران Codevision می باشند. همین مساله باعث شده که کتابخانه های Bascom متعددتر و قابل حصول تر از Codevision باشند.
موضوع دیگر تنوع AVR هاست. یعنی شما برای هر کاربرد خاصی، ابتدا منابع و تجهیزات لازم را ارزیابی کرده، سپس به دفترچه راهنماهای قطعات مراجعه کرده و آنها را انتخاب می کنید.
حالا فرض کنید آی سی فرض اولیه شما با آی سی کنونی متفاوت باشد. یا ایک که با یک آی سی خاص راحت تر هستید. زبان سی دارای این خاصیت مهم است که شما می توانید به راحتی متن برنامه هایتان را تطبیق دهید.
خانواده AVR دارای انواع مختلفی است
نوع Xmega دارای امتیازات زیر است:
می دانستید شرکت Atmel تولید این میکروکنترلر را به هیچ کشوری واگذار نکرده است زیرا یک میکروکنترلر نظامی است.
AVR ها نسل پیشرفته تر خانواده MCS-51 هستند. زیرا:
خانواده MCS-51 فاقد ورودی- خروجی های آنالوگ هستند. چیزی که ما در رابطه با دنیای فیزیکی به شدت نیاز به آن داریم. اگر می خواستیم کمیت های فیزیکی را توسط آن ها کنترل کنیم، برای هر کمیت باید حداقل یک آی سی مبدل می ساختیم و با حداقل 8 سیم به پایه های آنها مربوط می کردیم. در حالی که با AVR ها فقط با یک سیم ( زمین مشترک) مساله حل می شود. شاید کلمه میکروپروسسور در مورد آنها صادق تر از میکروکنترلر باشد.
مساله مهم دیگر، دستورات پیچیده آنها بود. به علاوه، هنگامی که این دستورات ترجمه می شدند، حجم زیادی از حافظه را اشغال می کردند. توسط معماری ریسک این مهم بهینه سازی شده است. به علاوه سرعت اجرای دستورات نیز افزایش چند برابری داشته است.
در آن اوائل کار، اتمل کوشید ساختارهای AVR مشابه MCS باشند تا کاربران هم به لحاظ مونتاژ و هم درک معماری داخلی، جلب بشوند. اما ساختارهای جدید، متفاوت تر هستند.
همین عوامل سبب شده است که AVR ها پر مصرف ترین میکروکنترلرها در جهان امروزی باشند. با این وجود، اتمل در تنوع محصول نیز کوشش فراوانی داشته است. از تراشه های کوچک تا بزرگ.